Φθινοπωρινό τραγούδι

Τα σφενδαμόφυλλα είναι χρυσοκίτρινα και πάλι

Στο σκοτεινό το δάσος μπορείς τα χρυσά δέντρα να μετράς

Άρα είναι φθινόπωρο

Μόλις πριν 12 χρόνια την είχα δει. 9 του Οκτώβρη...
Ηταν 12 χρονών, νομίζω

Τι σημασία έχει;
Το δάσος τότε πρόσφερε ό,τι προσφέρει σήμερα
Ό,τι πάντα θα προσφέρει...

Απλώς εγώ σκοτείνιασα, γιατί πολύ το χθες
Γιατί πολύ το αύριο...
Όταν την είδα, μπήκα στο δάσος και το φώναξα
«ΥΠΕΡΟΧΗ!».
Όμως τώρα διαποτισμένη από εκείνην τους βλέπω...
Βλεπω τους κατακτητές να έρχονται, στο σκοτεινό το δάσος
Έλεος! Έλεος για το αγαπημένο μου παιδί!
Μην του κάνετε κακό!

Τα σφενδαμόφυλλα είναι χρυσοκίτρινα και πάλι.

Στο σκοτεινό το δάσος μπορείς τα χρυσά δέντρα να μετράς.

Άρα είναι φθινόπωρο.

Άνα Ζουμάνη